Onze Lenteconcerten voor twee volle zalen waren opnieuw een groot succes!
Het publiek wachtte vol spanning af, toen plots de drumband gedecideerd het podium opmarcheerde – een niet te missen startschot voor een Lenteconcert helemaal in het teken van 70 jaar harmonie Vermaak na Arbeid. We hoorden zwoele ritmes, flitsende ‘potjes’ en een heuse treinrit, onder de enthousiaste leiding van Thibault Craeye. Dat beloofde voor wat nog moest komen!
De drumband verliet ordelijk het podium, want het was tijd voor een kleine herindeling. Terwijl met man en macht de opstelling voor de harmonie werd gerealiseerd, zagen we een video waarin enkele muzikanten leuke vragen mochten beantwoorden. We leerden onder andere dat er een koekjesavond moet komen, wat de laagste noot op een dwarsfluit is, en hoe mooi onze voorzitter kan vertellen over zijn escapades met (en zeker na) de harmonie.
Lees verder onder de afbeelding
Black Horse Boogie
Na het opzetten was er op zaterdag eerst nog tijd voor onze groep samenspel waar we, samen met dirigent Jonathan, heel trots op zijn. Ze brachten de eerste twee seventiesnummers van de avond: het catchy Low Rider van de Amerikaanse funkband War, en het jazzy Jungle Boogie – met twee uitstekende jonge solisten, Willem (altsax) en Hannah (trompet). Goed gedaan, jongens en meisjes!
Daarna ging de avond verder met een klassiek concertprogramma voor de harmonie, onder leiding van Christoph Bonte – de zangers moesten nog even wachten op hun entree. Twee directe hoogtepunten waren de krachtige opener Cassiopeia van Carlos Marquez en het prachtige The Last Letter From Murdoch (Masanori Taruya), over de Ierse eerste stuurman Murdoch op de noodlottige eerste vaart van de Titanic. We luisterden op zaterdag ook naar een uitstekend optreden van Johns slagwerkklas, dat eindigde met een nummer van de grote drumband, kundig gebracht door de kleine trommelaars. Daarna kwamen drumband en samenspel er nog bij voor The Black Horse Troop van Sousa.
Lees verder onder de afbeeldingen
Seventiesexplosie
Toen konden we even op adem komen in de pauze. Muzikanten én publiek konden niet wachten op het vervolg van de avond met het speciale zangprogramma – sommige mensen bleven zelfs in de zaal om zeker niet te laat te komen. Heel begrijpelijk, want wat volgde, mocht je echt niet missen! Tijdens het funky In the Stone van Earth, Wind & Fire sprongen zangers Fleur Knockaert en Karel Watelle het podium op. Meteen was de toon van de rest van de avond gezet: seventies-hits voor zeventig jaar harmonie!
New York, New York, Hotel California, Always on My Mind, I Will Survive, Radar Love, het bisnummer Take Me Home, Country Roads… Het is voor de auteur van dit artikel moeilijk kiezen wat uit te lichten, maar om het kort samen te vatten met een stukje songtekst: “It’s in the stone, written in the stone.” Deze avond – vol slingers, discoballen en kleurbelichting – was er een voor de geschiedenisboeken van onze vereniging!
Tot slot willen we ook nog de talrijke leden bedanken die geholpen hebben met het opbouwen en opruimen van de zaal. Vele handen maken wel degelijk licht werk!
Opnames
Met dank aan Mathieu: