50 jaar muziek door de ogen van Georges De Mey

Dit jaar is Georges De Mey vijftig jaar muzikant in onze vereniging, van 1974 tot (minstens) 2024. Het spreekt voor zich dat een muzikant met zo’n lange staat van dienst heel wat te vertellen heeft, daarom gingen we met Georges in gesprek over vroeger én over nu.

Wie is Georges De Mey?

Georges De Mey (°1962, Brugge) is sinds 1974 klarinettist bij de Koninklijke Harmonie Vermaak na Arbeid Koolkerke. Hij woonde zijn hele jeugd in Koolkerke met zijn vader, Lodewijk ‘Louis’ De Mey (amateurklarinettist bij de harmonie van de Gistfabriek), en zijn moeder, Jenny Dekommer (lid van een zang- en toneelvereniging). Georges heeft drie kinderen, waarvan de oudste, Jonathan, ook lid is van de harmonie, als trombonist en leraar samenspel.

Georges op de Vredesviering op 19 november 2023.

Georges, hoe ben je muzikant geworden?

Georges · Mijn ouders waren allebei vrij muzikaal, mijn pa had zelfs klarinet gespeeld in de fabrieksharmonie van de Gistfabriek. Er klonk dus vaak muziek thuis, klassiek voor mijn moeder en marsmuziek voor mijn vader. Toch waren mijn ouders niet blij toen ik hen vroeg of ik in de harmonie mocht gaan spelen, mijn vader had zelf ervaren hoe harmonieorkesten toen konden zijn en dat leek hen niet de beste plaats voor een jongeling als ik.

“Mijn schoolvrienden, die bijna allemaal al bij de harmonie zaten, bleven echter aandringen en uiteindelijk kon ik het toch van mijn ouders verkrijgen dat ik met muzieklessen mocht starten in de toenmalige wijkafdeling van de muziekschool van Brugge in Koolkerke.”

Georges De Mey

Nadat ik daar mijn eerste jaar notenleer bij Luc Delanghe afwerkte, bood de harmonie me aan om me een instrument in bruikleen te geven. Er stond mij dus een belangrijke beslissing te wachten, toch moest ik niet lang nadenken: ik koos voor klarinet, net als mijn vader. Ik was toen twaalf jaar en de volgende twee jaren volgde ik klarinetles bij Franky Sarrazyn en Ludo Decock. Al vrij snel kon ik ook lid worden van de harmonie en daar kon ik dan eindelijk mijn schoolkameraden vervoegen in de repetitie, die gingen toen nog door in een klaslokaal van de jongensschool, maar ze waren wel al op woensdagavond.

Lees verder onder de afbeelding

De harmonie repeteerde vroeger in een klaslokaal van de jongensschool. Op de foto zie je een repetitie in 1974, het jaar dat Georges bij de harmonie begon.

Franky Sarrazyn raadde me na enige tijd aan om zelf een studieinstrument aan te schaffen en dat deed ik dan ook. De eerste keer dat ik op dat instrument kon spelen, blijft een mijlpaal voor me: mijn eerste eigen instrument! Het was een degelijk instrument ook, want het is nu nog altijd in omloop als lesinstrument van de harmonie! Na drie jaar muziekles in de wijkafdeling, volgde ik nog even les in de muziekschool in Brugge zelf, maar dat lag me niet zo.

Lees verder onder de afbeelding

 Georges in het derde leerjaar (links vooraan op de grond) met achter hem muzikanten Franky De Volder en Peter Bouckaert. Verder staan ook Carlo Goethals, Geert Sinnaeve en Danny Vercruysse op de foto, stuk voor stuk waren ze actief in de harmonie.

Bleef je daarna dan muziek spelen?

Georges · Ik stopte met de muziekles in Brugge, maar ik bleef wel in de harmonie spelen. Een tijd later trouwde ik en toen verhuisde ik naar Eeklo. Door de afstand kwam ik toen minder en minder naar de harmonie, ik speelde eigenlijk enkel nog de concerten mee. Op een bepaald moment heb ik dan besloten om enkele jaren les te volgen in de academie van Eeklo, maar door de afstand en moeilijke familiale omstandigheden ben ik uiteindelijk toch volledig gestopt met muziekspelen. Ik verhuisde begin de jaren ‘90 terug naar Brugge, maar ik had toen al lang niet meer gespeeld.

“Het ging in die periode ook niet goed met de harmonie, er waren minder en minder leden en de gemiddelde leeftijd van de muzikanten lag bovendien erg hoog. Ter illustratie: op de klarinetpupiter zat op dat moment eigenlijk enkel nog mijn kompaan Dirk Monte.”

Georges De Mey

Zo kwam het dat op een dag, ergens in 1992 of 1993 dirigent Hans Delanghe en bestuurslid Donald Van Zandweghe plots voor de deur stonden met een mooi kistje: er bleek een gloednieuwe klarinet in te zitten. Zou ik geen zin hebben om terug te komen? En zo geschiedde het dat ik terugkeerde naar de harmonie en dit keer ben ik gebleven! Er volgde ook een verjongingskuur voor de harmonie met, onder andere, de opstart van ons eigen muziekonderwijs. Dankzij deze inspanningen en de steun van versterkende muzikanten in onze moeilijkste periode ging het terug bergop met de harmonie.

Welke herinnering van de harmonie zal je altijd bijblijven?

Georges · Er was een periode in de geschiedenis van onze harmonie, eind jaren zeventig, waarin we elk jaar voor carnaval naar Bergisch Gladbach in Duitsland gingen. Die reizen zullen me altijd bijblijven. Het was vaak koud, want het was nog maar februari, maar we werden er altijd hartelijk ontvangen met heerlijk Duits eten (en schnaps!) en de sfeer was altijd fantastisch, zowel binnen onze groep als tijdens het carnaval zelf. Ik herinner me nog goed dat we eens een van de muzikanten, Carlo, moesten ophalen bij hem thuis met onze bus, maar hij had zich verslapen. Je kunt je wel voorstellen hoe de reacties in de bus waren toen hij pas na geruime tijd, nadat hij zich had klaargemaakt en aangekleed, op de bus kon stappen!

Lees verder onder de afbeelding

De bus richting Bergisch Gladbach in 1978

Welke muzikanten zijn je het meest bijgebleven in je vijftig jaren als lid?

Georges · Ten eerste is er Franky Sarrazyn, een uitmuntende klarinettist die zijn carrière begon bij de harmonie van Koolkerke en later zelfs doorstootte tot de muziekkapel van de Gidsen. Franky was niet alleen mijn klarinetleraar, maar ook een goede vriend op de pupiter. 

Franky Sarrazyn geeft klarinetles aan Dominique Cools op de foto.

Een andere persoon die ik nooit zal vergeten is Hans Delanghe. Hij begon als een uitstekende aanwinst op de trombonepupiter en groeide later uit tot onze dirigent, als opvolger van zijn broer Luc. Ik vond het een beetje jammer om hem als spelend muzikant te verliezen, omdat hij een van de beste trombonisten was die ik ooit heb gekend, maar Hans was zeer gewaardeerd en gerespecteerd als dirigent.

“Ik herinner me nog goed hoe hij me wist te overtuigen om mee te spelen in de jaarlijkse Ceciliamis van de harmonie. Hoewel ik niet echt fan was van misvieringen, overtuigde Hans me door te zeggen dat ik het voor de harmonie moest doen. Sindsdien heb ik altijd meegespeeld in misdiensten met de harmonie.”

Georges De Mey

Arthur Van Mulders, onze soms onverstaanbare voorzitter uit Aalst, heeft ook een blijvende indruk op me achtergelaten. Hij heeft veel betekend voor onze vereniging. Ten slotte kan ik niet nalaten om Willy Van Damme te noemen. Voor hem was de harmonie zijn leven. Hij vervulde de rol van materiaalmeester met een ongekende toewijding en zorg. Zijn bijdrage aan onze harmonie zal altijd herinnerd en gewaardeerd worden door degenen die hem hebben gekend.

Welke uitvoeringen zijn je het meest bijgebleven?

Georges · Naast het carnaval in Duitsland herinner ik me ook levendig de Breugelstoet die we hebben opgeluisterd omdat we daarvoor speciale kostuums moesten dragen. Een ander memorabel optreden was tijdens de Sterrenstoet in Brugge, waar we met een kleine delegatie van de harmonie deelnamen, ook volledig gekleed in de folkloristische pakken van die stoet. Daarnaast zijn de jaarlijkse Lenteconcerten altijd een hoogtepunt.

Tickets voor het Lenteconcert 2024 zijn vanaf nu verkrijgbaar!

Lees verder onder de afbeeldingen

Een foto van een optreden op het carnaval in Duitsland in 1979, met Georges (eerste rij) en, onder andere, Dominique Cools, Dirk Monte, John Sarrazyn, Geert Van Mulders, Maurits De Keyser en Carlo Goethals.

Welke veranderingen heb je gemerkt sinds je begonnen bent bij de harmonie?

Georges · De muziekstijl en -keuze waren altijd al gericht op het plezier en de haalbaarheid voor iedereen binnen de groep, maar door de jaren heen heb ik gemerkt dat onze muzikale horizon steeds breder is geworden. In het begin concentreerden we ons voornamelijk op typische harmoniemuziek, zoals marsen en arrangementen van klassieke symfonische stukken. Het was ook gebruikelijk dat we voor ons Lenteconcert teruggrepen naar vertrouwde stukken zoals Instant Concert, maar nu zie ik dat we een veel diverser repertoire spelen, met een breed scala aan muziekgenres. Dat heeft ons niet alleen artistiek verrijkt, maar het heeft ook onze speelvaardigheid en muzikaliteit verbeterd en het opent nieuwe muzikale deuren voor ons.

Zijn er tradities die we zeker in ere moeten houden?

Georges · Ik denk dat het belangrijk is om vast te houden aan het idee dat elke muzikant wordt gewaardeerd en dat iedereen gelijke kansen krijgt om mee te doen. 

“Bij ons draait het niet om competitie; we werken allemaal samen om iets moois neer te zetten.”

Georges De Mey

Een traditie die ook absoluut behouden moet blijven, is de oecumenische Remembrance-viering. Het is een vrij recente traditie voor onze harmonie, maar het heeft echt iets speciaals.

Wat heb je in de harmonie geleerd, als muzikant en als persoon?

Georges · Als persoon leerde ik omgaan met alle verschillende mensen die in de harmonie zitten. We komen goed overeen, dus daar pikte ik wel een en ander van op en dat komt altijd van pas. Als muzikant heb ik het gevoel dat mijn muzikaliteit en samenspel zijn meegegroeid met die van de harmonie. Ik denk dat ik nu ook meer durf te spelen dan vroeger.

Lees verder onder de afbeelding

(vlnr.) Dirk Monte, Franky Baete, Dominique Cools, Georges De Mey, Paul Watelle en Carlo Goethals op het Lenteconcert.

Wat is je favoriete muziekstuk dat je ooit met de harmonie gespeeld hebt?

Georges · Ik ben echt dol op filmmuziek, vooral als ik de film zelf al gezien heb. Het spreekt altijd enorm tot mijn verbeelding. Een nummer dat echt een speciale plek in mijn hart heeft, is Unchained Melody, waarin ik de solo mocht spelen. Ik heb dit stuk een paar keer mogen uitvoeren met de harmonie en elke keer speelde ik het met plezier. Het was ook bijzonder emotioneel toen we het speelden tijdens de begrafenis van onze ere-dirigent, Hans Delanghe. Ondanks de emoties kon ik me volledig in het stuk verliezen, het was een ontroerend moment.

Lees verder onder de afbeelding

Georges en zijn oudste zoon Jonathan in 1989.

Waar ben je het meest trots op in je muzikale carrière?

Georges · Ik ben vooral trots op wat ik nu kan: Ik ben misschien niet de beste muzikant, maar ik ben wel blij met wat ik kan spelen. Bovendien heb ik in de loop der jaren een passie ontdekt voor lesgeven. Ik vind het geweldig om mijn kennis van muziek door te geven aan anderen en haal daar veel voldoening uit.

Wat zou je zeker nog eens willen doen met de harmonie in de toekomst?

Georges · Een van mijn dromen is om eens een concert te geven met een koor, waarbij we muziek spelen die speciaal geschreven is voor zowel harmonie als koor. Dat lijkt me echt fantastisch!

Wat wil je nog meegeven aan muzikanten die nu pas beginnen?

Muziek is werkelijk een van de prachtigste dingen die je kunt ervaren. Het verrijkt je geest en brengt enorm veel plezier. Vooral als je je realiseert dat er meer in muziek zit dan wat er op de partituur staat. Je moet ervan genieten!

Georges De Mey